Για την Παγκόσμια Ημέρα Εξάλειψης της βίας κατά των Γυναικών

 Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Εξάλειψης της Βίας κατά των Γυναικών, ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Π.Ε. Πρέβεζας απευθύνεται σε όλες τις γυναίκες που βρίσκονται αντιμέτωπες με πολύμορφες μορφές βίας και αναζητούν διέξοδο από τις δύσκολες και εξουθενωτικές συνθήκες της ζωής τους.

Ο Σύλλογος σας καλεί να δυναμώσουμε μαζί τον συλλογικό αγώνα ενάντια σε κάθε μορφής βία που εντείνει τη γυναικεία ανισοτιμία και βάζει φραγμό στην ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας. Να οργανώσουμε την πάλη ενάντια στις αιτίες που γεννούν και τρέφουν τη βία σε κάθε πλευρά της ζωής. Να ενισχύσουμε το ρεύμα μαχητικής διεκδίκησης με κριτήριο τις σύγχρονες ανάγκες μας στην εργασία, στην κοινωνική προστασία της μητρότητας και του γυναικείου οργανισμού, στη στήριξη της οικογένειας, στην κοινωνική ζωή και δράση.

Τιμώντας την 25η Νοέμβρη, εκφράζουμε την αλληλεγγύη σε όλες τις γυναίκες που βιώνουν τις συνέπειες της οικονομικής, κοινωνικής και θεσμικής βίας. Αναδεικνύονται τα φαινόμενα της σεξουαλικής παρενόχλησης, των βιασμών και της ενδοοικογενειακής βίας που φτάνει μέχρι και τη δολοφονία γυναικών, τα οποία βρίσκουν πρόσφορο έδαφος μέσα στη «ζούγκλα» των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, της ανασφάλειας, των χαμηλών μισθών και της έλλειψης προστασίας της μητρότητας.

Επίσης, αναδεικνύουμε ότι η εμπορευματοποίηση της Υγείας, της φροντίδας των παιδιών, των ηλικιωμένων, των ΑμΕΑ και των χρονίως πασχόντων, οι πλειστηριασμοί και οι εξώσεις για να κερδίζουν τα κοράκια των τραπεζών και των funds, καθώς και η καταστολή των νόμων που περιορίζουν τη συλλογική και συνδικαλιστική μας δράση, δημιουργούν ένα περιβάλλον που κρατά τις γυναίκες απομονωμένες, ανήμπορες και απελπισμένες.

Αποκαλύπτουμε ότι πάνω σε αυτό το έδαφος γεννιούνται και αναπαράγονται οι αποκρουστικές ιδέες, αξίες και συμπεριφορές που υποτιμούν την προσωπικότητα και απαξιώνουν την ανθρώπινη ζωή, που αντιμετωπίζουν τη γυναίκα ως «ιδιοκτησία». Στην αρένα της εκμεταλλευτικής κοινωνίας το γυναικείο σώμα και η σεξουαλικότητα εμπορευματοποιούνται, ενώ η πορνεία πλασάρεται ως «σεξεργασία» για να εξωραϊστεί στη συνείδηση των νέων γυναικών.

Αντιπαλεύουμε τη βαρβαρότητα της κοινωνίας της εκμετάλλευσης και καταπίεσης που όχι μόνο διατηρεί τις οικονομικές και κοινωνικές προϋποθέσεις που γεννούν και αναπαράγουν την βία κατά των γυναικών, αλλά αφήνει και τις κακοποιημένες γυναίκες απροστάτευτες, αναγκασμένες να προσφεύγουν σε ΜΚΟ και ιδιώτες.

Καταγγέλλουμε την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των κυβερνήσεων, που λογαριάζει τη βία κατά των γυναικών ως κόστος για το κράτος. Γι’ αυτό οι κακοποιημένες γυναίκες είναι αντιμέτωπες:
– με την ανυπαρξία ή τις μεγάλες ελλείψεις δημόσιων και δωρεάν δομών και υπηρεσιών στήριξης τους (συμβουλευτικά κέντρα, ξενώνες κλπ.)
– με την κρατική και αστυνομική αυθαιρεσία και τις μακροχρόνιες και πολυδάπανες νομικές διαδικασίες,
– με την ανυπαρξία εξειδικευμένων κέντρων για τις γυναίκες θύματα βιασμού και σεξουαλικής βίας, που θα παρέχουν άμεσα δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες.

Δεν ανεχόμαστε να εξαρτάται η χρηματοδότηση και λειτουργία του δικτύου των δομών για τις κακοποιημένες γυναίκες από ευρωπαϊκά προγράμματα που έχουν «ημερομηνία λήξης», αντί για την εξασφάλιση γενναίας κρατικής χρηματοδότησης που θα καλύπτει όλες τις ανάγκες. Το τρέχον πρόγραμμα, μάλιστα, λήγει στις 31 Δεκέμβρη 2025 και δεν έχει εξασφαλιστεί η ανανέωσή του, τη στιγμή που η στροφή στην πολεμική οικονομία φέρνει νέους κόφτες στη χρηματοδότηση των κοινωνικών υποδομών.

Είμαστε στο πλευρό των εργαζομένων στις δομές που με ευθύνη της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων παραμένουν σε ομηρία, έως και 14 χρόνια κάποιοι από αυτούς, καθώς υποχρεώνονται να υπογράφουν συμβάσεις με «ημερομηνία λήξης» χωρίς δικαιώματα.

Καταγγέλλουμε το ισχύον αντεργατικό πλαίσιο που δεν επιτρέπει προσλήψεις προσωπικού με μόνιμη και σταθερή δουλειά στις δομές, αφού η «μονιμοποίηση» δεν είναι στις «επιλέξιμες» δαπάνες της ευρωπαϊκής χρηματοδότησης. Σ’ αυτό προστίθεται και το άρθρο 57 του ν/σχεδίου του Υπουργείου Ανάπτυξης που συζητιέται αυτές τις ημέρες στη Βουλή, που προβλέπει ότι μόνο σε περίπτωση παράτασης του προγράμματος ΕΣΠΑ στο οποίο εντάσσεται το δίκτυο δομών θα παρατείνονται και οι συμβάσεις των εργαζομένων σε αυτό.

Προβάλλουμε τις διεκδικήσεις που είναι απαραίτητες για να σηκώσουν κεφάλι οι γυναίκες, να καταγγείλουν, να αντιπαλέψουν κάθε μορφής βία, αλλά και να απεγκλωβιστούν από παθογόνες οικογενειακές και διαπροσωπικές σχέσεις:

· Σταθερή εργασία με μισθούς που θα καλύπτουν τις ανάγκες μας, με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, κοινωνική προστασία της μητρότητας και του γυναικείου οργανισμού και κάλυψη των αναγκών των ίδιων και των οικογενειών τους με δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες Υγείας, Παιδείας, Πρόνοιας.

 

· Γενναία κρατική χρηματοδότηση για ένα εκτεταμένο δίκτυο κρατικών κοινωνικών υπηρεσιών και υποδομών, όπως ξενώνων, συμβουλευτικών κέντρων, κέντρων ψυχικής υγείας για την πρόληψη της βίας κατά των γυναικών και την ολόπλευρη και δωρεάν στήριξη των κακοποιημένων γυναικών και των παιδιών τους στελεχωμένων με ειδικευμένο προσωπικό με μόνιμη και σταθερή δουλειά, χωρίς την εμπλοκή ΜΚΟ, ιδιωτών κλπ.

 

Τέλος, δεν ανεχόμαστε όλες αυτές οι γυναίκες της Γάζας που συνεχίζουν να σφαγιάζονται καθημερινά, ακόμα και μετά τη λεγόμενη εκεχειρία, από το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ στην Παλαιστίνη, όπως και οι γυναίκες που είναι θύματα στους άλλους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, να μην καταγράφονται ως θύματα βίας από κυβερνήσεις, διεθνείς οργανισμούς και ΜΜΕ, που κατά τα άλλα «κόπτονται για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών».

Δυναμώνουμε την πάλη μας ενάντια στην ολοένα και πιο βαθιά εμπλοκή της χώρας μας στα πολεμικά σχέδια του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, στη στήριξη του εγκλήματος του κράτους – δολοφόνου του Ισραήλ σε βάρος του Παλαιστινιακού λαού, για να αναβαθμίζουν το ρόλο και τα κέρδη τους οι επιχειρηματικοί όμιλοι. Εντείνουμε τη δράση μας ενάντια στην πολιτική της πολεμικής οικονομίας που στηρίζουν όλες οι ευρωατλαντικές δυνάμεις στη χώρα μας. Δεν ανεχόμαστε να μοιραστούν δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ στα γεράκια του πολέμου τη στιγμή που οι δικές μας ανάγκες, όπως και η στήριξη των κακοποιημένων γυναικών, δεν είναι «επιλέξιμες» από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις κυβερνήσεις.